Mijn ervaring van een week in stilte

Tijd om de stilte te doorbreken. De voorbije week heb ik deelgenomen aan een stilte-retraite van Christina Feldman en John Peacock. Hoewel de weerstand erg groot was om de stilte op te zoeken, heb ik deze retraite als een ongelofelijk cadeau ervaren aan mezelf.

In dit artikel wil ik een aantal van mijn ervaringen delen. Maar eerlijk, ik deel niet alles… sommige zaken zijn nog te nieuw of te actueel en die wil ik graag nog verder exploreren. Wellicht schrijf ik er later nog over.

De start …

De retraite startte op zondag en ik had weinig zin om te gaan. Mijn gezinnetje en mijn werk achterlaten en weten dat anderen nu mijn deeltje van het werk op zich moesten nemen, dat was een moeilijke.
Eenmaal toegekomen in het retraitecentrum begon de beproeving al meteen. Er was iets misgelopen met de boeking en ik kreeg een kamer met een kamergenoot… op zich heb ik daar niet zoveel problemen mee, maar voor deze retraite had ik toch graag een kamer alleen. Ik gaf dit aan en dit kon nog geregeld worden… oh wat was ik dankbaar.
Maar dan: ik had mijn meditatiekussen en matje vergeten (waar ik erg aan gehecht ben) en de oplader van mijn fitbit (die sinds 2011 al mijn stappen telt, mijn slaap registreert en dergelijke). Ik stond werkelijk op het punt om naar huis te gaan…  Maar ik greep dit moment aan als een oefening en besloot de retraite dan maar “cold turkey” te starten. Ik deed m’n fitbit uit en nam het voorstel van een vriendin om haar zitbankje “te delen” dankbaar aan. Ziezo, helemaal klaar voor de retraite.

De start was een zitmeditatie en een inleiding door de begeleiders van deze retraite.
We waren vertrokken!

Het schema van de retraite was eenvoudig:

• 6u30 wake up
• 7u00 yoga
• 7u45 zitmeditatie
• 8u15 breakfast
• 9u30 zitmeditatie
• 10u15 wandelmeditatie
• 11u00 zitmeditatie
• 11u45 wandelmeditatie
• 12u30 Lunch
• 14u30 zitmeditatie
• 15u15 wandelmeditatie
• 16u45 zitmeditatie
• 17u30 vragen
• 18u00 Diner
• 19u45 Dharmatalk
• 21u00 slapen

En zo elke dag deze structuur.
De regels waren ook simpel: enkel jezelf en de stilte, geen afleidingen (dus geen gsm, geen internet, geen alcohol of andere verdovende middelen, … ) Ook werd er gevraagd om de ruimte van anderen te respecteren en dus geen contact te zoeken… maar er met mildheid mee om te gaan. Dus geen verkrampte situatie.

Wat neem ik mee uit deze retraite?

Ik heb letterlijk een “moleskine” boekje vol geschreven met ervaringen en kleine (en ook grotere) inzichten. Die inzichten laat ik graag nog wat rijpen om vervolgens een beslissing te nemen hoe ik die in mijn leven wil integreren. Maar een aantal kernprincipes deel ik hier alvast graag:

Stilte als fundament

De stilte was niet nieuw voor mij. Sinds 2007 zoek ik ze bijna dagelijks op via meditatie. Het grootste inzicht voor mij was dat ik lange tijd de stilte ging opzoeken vanuit de drukte van het alledaagse leven. Nu begrijp ik dat het ook andersom kan: af en toe de drukte opzoeken vanuit een oase van zijn, stilte, liefdevolle vriendelijkheid tav mezelf en anderen.

Mijn intentie is om yoga en stilte (zowel zit- en wandelmeditatie) nog meer toe te laten.

No “fixed” self

Er is geen vaste “ik”, want dat is voortdurend in verandering. Per dag hebben we verschillende rollen, maar ook verschillende “ikjes” die te voorschijn komen: de ervarende, de studerende, de controlerende, de humoristische, etc …

No “fixed” mood

Ook onze gemoedstoestand is enorm veranderlijk en dat soms supersnel! Net zoals de wereldwinden, kan ons humeur /ons gemoed erg winderig zijn en soms windstil (en alles daartussen). En het is fijn om toe te kijken hoe die veranderingen allemaal voorbij komen (en ze ook niet te serieus te nemen). Dit inzicht maakt het een heel pak gemakkelijker om met de moeilijke momenten in je dag om te gaan.

Mindfulness is geen excuus voor passiviteit

Van mindfulness wordt wel eens gezegd dat het passief is, zo zitten mediteren: wie of wat help je daarmee? En deze week heb ik net geleerd dat mindfulness een voorwaarde is om in de juiste (wijze) actie te komen. Na inzicht komt actie, het juiste doen.

Problemen maken die er niet zijn

Heerlijk hoe mijn geest getraind is om problemen te maken die ik vervolgens kan oplossen. Maar hoe fantastisch is het om op te merken dat mijn geest dat doet. Ik hoef helemaal geen oplossingen meer te bedenken, want de problemen die ik bedenk zijn dus heel vaak een slimme afleidingsmanoeuvre van mijn brein.

Je lichaam is slimmer dan je denkt

Door dagelijks yoga te beoefenen, afgewisseld met zit- en wandelmeditatie, zakte ik doorheen de week steeds dieper en dieper in mijn lichaam. Het denken stond veel minder op de voorgrond, waardoor ik veel alerter werd voor de signalen van mijn lichaam. Dit bracht een bepaalde wijsheid op de voorgrond die ik in mijn leven meer aandacht wil geven. Daar breng ik nu verandering in 🙂

Terug naar huis

Terug naar huis gaan was een vreemde ervaring. De autorit maakte mij fysiek misselijk. Zoveel prikkels was moeilijk om te verwerken en het verkeer gaat zo snel! En ook thuis, de ontvangst was bijzonder hartelijk en ik was erg blij thuis te zijn, maar overal is zoveel lawaai … Mijn zintuigen hadden duidelijk wat aanpassingstijd nodig ?

Ik kan zo’n week in stilte echt aanraden, het is een cadeautje voor jezelf en je omgeving.