Dit is een gastartikel van Sergej Krivoruchko. Lees meer over Sergej onderaan dit artikel.

Van jongs af aan worden we voortdurend aangeleerd om vanuit ons hoofd te leven. Is dit een slecht iets? Neen, niet per se. Maar we vergeten één belangrijk iets (verder) * te ontwikkelen: ons gevoel. Sommigen noemen dit ook je hart, intuïtie, inner voice of de mogelijkheid om te luisteren naar je lichaam. Iedereen komt het wel eens tegen: een beslissing nemen terwijl je gevoel iets anders wou op dat moment. Vooral de oudere generaties zijn hier een specialist in om het gevoel te onderdrukken, zeker in West-Vlaanderen waar zelfs over gevoelens praten gewoonweg not done is. Gevoelens uiten en erover praten is (zeker voor een man) een NO GO zone. De uitdaging vandaag de dag is om een balans te vinden tussen enerzijds te leven met een gezond verstand en anderzijds voldoende te luisteren naar je hart.



Luisteren naar je gevoel, hart of intuïtie? Is dat zo iets vreemd? Is dat dan zo zweverig? Te spiritueel? Ik vond vroeg van wel. Ik was de eerste die het weglachte maar diep vanbinnen trok het mij wel aan. Nu kan ik gerust zeggen dat ik spiritueel ben, maar dan met beide voetjes op de grond. Die ommekeer is zeker niet van de ene dag op de andere gebeurd. Integendeel.

Ik ga met jullie drie veldslagen tussen mijn verstand en gevoel delen die deze ommezwaai geleidelijk aan tot stand hebben gebracht en tips meegeven hoe je meer naar je gevoel kunt luisteren.

*Valkuiltje: Velen onder ons claimen dat ze de grote switch hebben gemaakt van het koppeke naar hun hart, maar zeggen dit vanuit het hoofd…

Drie grote veldslagen tussen mijn verstand & gevoel

1) Studie(keuze) 5 jaar lang heb ik iets gestudeerd dat ik echt niet graag deed, namelijk Toegepaste Economische Wetenschappen aan de Universiteit van Antwerpen. Ik moest bij elke les en examen mezelf pushen om te gaan. Mijn lichaam zei continu dat die richting niets voor mij was. Wat zei mijn hoofd? Je moet een diploma behalen want dan pas beteken je iets in de maatschappij, kun je veel geld verdienen, een goeie job hebben, maak je je omgeving blij, enzovoort. Niet dus! Stel jezelf de vraag of hetgeen wat jij doet wel hetgeen is dat jij (of je buik) werkelijk WILT doen ipv continu te moeten pompen… Durf jezelf de vraag te stellen of het plaatje wel klopt. Vijf jaar tegen mijn gevoel iets gedaan hebben dat zogezegd moest, daar draag ik nog steeds de fysisch en mentale gevolgen van! *Je zou denken dat het verstand gewonnen heeft (ik heb mijn diploma behaald), maar uiteindelijk ben ik mijn eigen weg gegaan en doe ik niets in die richting.

2) Vorige relatie Ik heb 5 jaar lang een relatie gehad die in feite al van in het begin niet klopte. Ik voelde dit al redelijk snel aan, maar mijn hoofd zei: Werk eraan Sergej, lees boeken over relatie’s en doe nog meer je best, ga samenwonen, enzovoort. Het was een prachtige persoon met een goed hart, maar wanneer het echt niet klikt, dan moet je – vanuit je buik welteverstaan – zware & pijnlijke beslissingen durven nemen…

3) “Relatie” met mijn vader Ik heb nooit een connectie gehad met mijn vader. Jarenlang voelde ik mij hier slecht door. Ik was er zo hard naar op zoek dat ik mezelf in die zoektocht helemaal verloor. Wat ik toen nog niet inzag, is dat verbinding van beide kanten moet komen. Ja, zelfs van familie! Mijn hoofd zei: het is mijn vader dus ik moet sowieso een goeie connectie hebben. Nu volg ik mijn gevoel (niet altijd evident) en neem ik bewust afstand van hem, wat sowieso al niet zo moeilijk is (dankzij hem ;) ).

TIPS om bewuster te worden van je buikgevoel:

• Ga vaker (alleen) in de natuur wandelen en luister eens naar je innerlijke stem
• Omring je met de juiste mensen waarbij je een klik voelt
• Kijk eens in de ogen van een dier
• Sta eens stil bij de dingen die jij (dagelijks) doet
• Doe een keer een dag helemaal NIETS (btw niets doen is ook iets doen) = je krijgt meestal verschillende inzichten die je anders nooit zou krijgen.
• Bekijk slaap even belangrijk als bv geld verdienen = tijdens je slaap verwerk je alle impulsen, gebeurtenissen, prikkels en nog veel meer
• Less = more (soms) bv met spullen. Hoe meer spullen ik bezit, hoe “zwaarder” ik mij voel
• Observeer eens het jeugdige enthousiasme van een kind

Ten slotte:

Deels wist ik wel, al dan niet bewust, dat ik al deze gebeurtenissen opkropte en dat het mij enorm veel pijn deed, maar ik liet het mezelf nooit toe om mijn gevoel te omarmen. Als man moet je toch sterk staan, hé? Ik dacht dat ik maar hard moest zijn. NEWSFLASH, we zijn uiteindelijk allemaal MAAR mensen.

Nogmaals, ik was een kampioen in het opkroppen, onderdrukken en weglachen van van alles en nog wat. Ik heb het de voorbije weken wel toegelaten en mijn lichaam heeft dat duidelijk gevoeld. Al de gebeurtenissen van de voorbije 27 jaar zijn een voor een naar de oppervlakte gekomen… Ik kon er tegen vechten (met mijn koppeke) maar mijn lichaam wist wel beter. Gewoon ondergaan, SERGEJ! Er niet tegen vechten is en was de boodschap. Makkelijker gezegd dan gedaan… Zorg er ook voor als je die switch maakt dat je over voldoende draagkracht beschikt (omgeving, lichamelijke gesteldheid).

Wat deed ik toen ik mij niet gelukkig voelde? Ik ging meer plannen, boeken lezen, cursussen volgen enzovoort. Ik was aan het zoeken terwijl het eigenlijk gewoon back to the basics moest zijn. Het is altijd leuk om dingen bij te leren, maar misschien is het belangrijkste wel het leren (h)erkennen en vertrouwen van je innerlijke gevoel...

VRAAG: Hoe ga jij om met die eeuwige tweestrijd? Zit jij teveel in je hoofd of ga je juist teveel gaan zweven? Of misschien heb jij al een mooie balans gevonden? Laat het ons weten!