Dit is een gastartikel van Nele De Ganseman 

In een aangenaam zomerzonnetje liep ik onlangs een loopwedstrijd. Ik startte vol enthousiasme met een tweehonderdtal sportievelingen. Ik zou mezelf niet echt sportief noemen, maar ik loop wel graag. Voor mij is het een manier van rust vinden. De muizenissen in mijn hoofd trillen mee met het ritme van mijn voeten, tot ze helemaal verdwijnen. De cadans van mijn benen geeft me ruimte en energie. Goed voor lichaam én geest dus. 

Innerlijke saboteur

Maar toen gebeurde er iets vreemds. Waar ik anders mijn eigen tempo vind, werd ik nu meegesleept door de anderen. Jammer genoeg liepen de anderen net een categorie sneller dan ik en kon ik ze dus niet volgen. Ik werd ingehaald en merkte al snel dat ik hun tempo niet kon volhouden.

Waar ik anders het liefst alleen loop, was ik nu gefrustreerd dat ik geen medelopers had. Ik begon me te vergelijken met anderen, te twijfelen aan mezelf en te dubben of ik het wel zou volhouden. Het ergste van al: ik was niet aan het genieten. Mijn energie ging op aan de twijfel en dus niet aan het lopen.

Misschien herken je dat gevoel wel? Het mechanisme van jezelf te vergelijken met anderen, waar je hoe dan ook als minste uitkomt. Je haalt jezelf naar beneden, waardoor het een self-fulfilling-prophecy wordt: je gaat als vanzelf ook minder presteren, waardoor je angst ook werkelijkheid wordt.

Dit mechanisme is ook gekend als je ‘innerlijke saboteur’. Je saboteert als het ware je eigen wedstrijd, van binnen uit. Hoe kan je hiermee omgaan? Hoe kan je die innerlijke saboteur ombuigen tot je eigen beste vriend?

Hoe kon ik de wedstrijd mét mezelf lopen en niet tégen de anderen?

Kom los van je zelfbescherming

Knap vervelend, zo’n ‘mol’ die je energie en potentieel dreigt stil te leggen. Eén voordeel heb je al, je weet wie de ‘mol’ is, dat ben je namelijk zelf. Dat is lastig, maar eigenlijk ook niet. Dat innerlijke stemmetje heeft namelijk ook een functie. Het is als een overbezorgde moeder die je wil beschermen tegen teleurstelling.

Een klein stemmetje dat je wil behoeden voor een gevoel van falen, als je er werkelijk zou voor gaan. Wees dus niet boos op die innerlijke overbezorgde moeder, die doet ook maar om goed te doen. De innerlijke saboteur is enkel een zelfbescherming, die mettertijd minder nodig zal zijn.

Wellicht herken je het stemmetje ondertussen al? Je kan er minzaam tegen zeggen dat die bezorgdheid voor niets nodig is. Want wie weet kan je wel echt die ene uitdaging aan. Wie weet kon ik wel echt de wedstrijd uitlopen, wie weet zou ik mezelf wel verbazen?

Wees je eigen beste vriend

Het is vreemd: als mijn vriendin laatste wordt, vind ik dat helemaal geen probleem. Meer nog, ik vind het knap dat ze heeft volgehouden, ben trots op haar. Maar oh wee als ik zelf laatste word, dan ben ik veel strenger. Het gebeurt wel vaker: je bent strenger voor jezelf dan voor anderen. Wat zou je tegen je vriend(in) zeggen? Welke goede raad of bemoedigende woorden zou je geven? Hoe kon ik mezelf aanmoedigen?

Vind je innerlijke bondgenoot

Tijdens de eerste helft van de wedstrijd was ik voortdurend op zoek naar signalen. Signalen dat ik het wel goed deed, dat mijn tijd wel ok was, dat ik niet de laatste was, … Pas halverwege had ik door dat ik voor mezelf best wel een goede tijd aan het lopen was. Het ging eigenlijk goed. Het gaf me geruststelling waardoor ik weer meer op mezelf kon gaan vertrouwen. Ik vond mijn eigen tempo en kon er meer van genieten. Ik slaagde erin om contact te maken met omstaanders, maakte hier en daar een grapje en genoot zelfs van de laatste helling.

Zo gaat het vaak: je zoekt naar geruststelling bij anderen, zoekt signalen dat je goed (genoeg) bent. Maar eigenlijk kan alleen jij weten of het goed is, want jij bent zelf je innerlijke maatstaf. Naast die innerlijke saboteur, zit namelijk ook je innerlijke bondgenoot. Je eigen stem, die best wel weet wat goed is en daarvoor hoef je je helemaal niet te vergelijken met anderen. Durf maar op jezelf te vertrouwen. En oh ja, voor de nieuwsgierigen.

Ik liep uiteindelijk 10 km in 1u11’ en daar ben ik best trots op, innerlijke saboteur of niet!

Tot sprankel!
Nele