Verhaal van de twee kikkertjes
Als kind vond ik het verhaal van de twee kikkertjes heel erg mooi. Onlangs kwam ik het na jaren terug tegen. Het is een mini-verhaaltje over doorzetten en je doel bereiken, ook al gelooft niemand er meer in.
Ik deel het graag me jou:
Twee kikkers liepen op een hete, stoffige landweg te wandelen. Ze waren al een poosje onderweg en ze kregen behoorlijk dorst.
Onverwachts zagen ze voor een boerderij een melkkan staan. Eén van de kikkers sprong zonder aarzelen in de kan om zijn dorst te lessen. Hij dronk en dronk. Toen zijn buik vol was, keek hij vol verlangen naar boven, naar de onbereikbare rand van de kan.
“Help me”, riep hij zijn vriend toe.
“Ik heb geen dorst meer en kan niets meer drinken.
Maar hier kom ik niet meer uit”!
De andere kikker sprong in de kan om te helpen.
“We moeten allebei verdrinken, we zitten in de val,” jammerde hij.
“Dan blijft er niets anders over dan verder te paddelen.”
Het duurde niet lang of de eerste kikker werd moe. Uitgeput riep hij zijn vriend toe:
“Ik kan echt niet meer. Ik kan niet meer paddelen, niet langer ploeteren, niet meer zwemmen. Ik geef het op – vaarwel!”
Zijn redder echter moedigde hem weer aan en riep:
“Je moet volhouden zolang je nog kunt zwemmen!”
“Als we nu opgeven, zijn we allebei verloren.”
Terwijl zijn vriend met laatste kracht verder ploeterde, zocht hij naar een geschikte strategie om weer uit de kan te komen. Want één ding begreep hij duidelijk!
Opgeven kun je nog altijd.
En zo ploeterden ze samen verder en verder.
Twee lange, bange uren vergingen. De voor hun leven vechtende kikkers paddelden met laatste kracht. Toen hun voeten al lam waren geworden en zij hun einde zagen komen, voelde één van hen plotseling dat de melk onder zijn voeten vaster werd. Verbaasd en vol nieuwe moed paddelden ze zo hard zij konden. De melk werd vaster en vaster en zo werd door het paddelen uit melk boter! Toen de hele kan vol boter was, lukte het de kikkers, met laatste kracht de kan uit en de vrijheid in te springen. Ze waren gered.
Comments
Ha! Dit verhaaltje ken ik ook! Ik weet dat ik heel lang geleden overgeschreven heb in een van mijn vele dagboeken. Het is inderdaad een mooi verhaaltje waar je veel moed uit kan putten.
Opgeven kan altijd nog. Misschien is dat een les voor mensen met zelfmoord neigingen 😉
Hoedanook, ik had een ander verhaal verwacht, en ik zal het met je delen.
3 kikkers zaten op een muurtje. Een van de 3 besluit om van de muur af te springen.
Hoeveel waren er toen nog over?
Het juiste antwoord is 3.
Het doet er niet toe wat je besluit, wat je intenties zijn of wat je je voorneemt, zolang je de zaken niet uitvoert gebeurt er niks.
Dank je wel voor jullie reactie Daniel en Maneschijn!
En ik ken er ook nog eentje ….
Weet jij wat er gebeurt met de kikker die in een emmer springt met kokend water erin ?
Hij springt er gelijk weer uit !
Blijkt echter dat wanneer je een kikker in een emmer zet met water en je warmt dat water geleidelijk op tot het kookpunt (ik weet het wreed hé) dan … blijft de kikker zitten tot hij sterft …
Ik link dit nogal eens aan hoe mensen zich soms gedragen in een omgeving van voortdurende verandering (fusies, nieuwe afspraken, …) of in een aanslepende conflictsituatie.
Mooi verhaal Veronique !
super ! ken dit boek ook . ik heb het al aan men zus voorgelezen en ze vond het super en iedereen die hier iets heeft opgeschreven heeft gelijk alle juist die da positief zijn he
ik ga het voorlezen aan de kleuters van de school voor een opdracht !
ik ga da wel eerst vragen aan de juf natuurlijk he hihihi
super ! men zus en ik vinden dit boek geweldig !!! gewoon super !!!!! ik ga aan de juf vrage of ik dit verhaal aan de kleutertjes mag voorlezen . hopelijk een ” JA ” !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!