Dit is een gastartikel van Joke Bonneure

Heb jij kinderen en hoorde je al wel eens van school of andere instanties dat er misschien wel iets mis is met jouw zoon of dochter?

Dan ben je wellicht niet alleen. Heel veel ouders worden door de school, vaak via het CLB, gecontacteerd met de melding dat hun kind waarschijnlijk een aandachtsstoornis heeft. Zelfs al zijn de schoolresultaten goed, het feit dat de aandacht van een kind te snel afdwaalt, is voor de leerkracht een indicatie dat verdere stappen noodzakelijk zijn. Het gebeurt dat ouders wordt aangeraden de hulp van een psycholoog of een psychiater in te roepen. Ouders nemen dergelijke meldingen door de school en de daaraan verbonden organen serieus en starten hun zoektocht.

Dergelijke verhaallijnen komen eigenlijk wel vaak voor, daarom besloot ik dit artikel te schrijven.

Laten we het even vanuit een ander perspectief bekijken.

We leven allemaal in onze eigen wereld. Ieders leven wordt gekleurd door de mensen rondom ons. Dat kleurenpalet kan variëren van heel helder tot donker en somber, ze behoren allemaal tot onze leefwereld. In optimale omstandigheden vullen we elkaar aan, hier en daar botst het soms ook. De dingen des levens worden door iedereen anders ervaren, we hebben andere inzichten en overtuigingen en drukken ons op verschillende manieren uit.

Hoewel we allemaal uniek zijn, kan er ook gesproken worden van patronen, zaken die voor ons allemaal gelden. Wat voor iedereen gelijk is, is dat we informatie/prikkels uit de omgeving opvangen via onze zintuigen. Nadat die geregistreerd worden in ons brein, wordt de informatie ook terug naar buiten gebracht via onze zintuigen. Iets wat zo vanzelfsprekend is dat we er nog weinig bij stil staan.

Auditief, visueel of kinesthetisch

We zouden dus kunnen zeggen dat we allemaal auditief, visueel en kinesthetisch zijn. Dit zijn de drie zintuigen die het vaakst gebruikt worden, zowel door het intern als extern referentiepatroon.

Over het algemeen is het zo dat een van deze drie een beetje meer overheerst. Je kan dus overwegend visueel, auditief of kinesthetisch zijn.

Maar wat betekent dat?

Visueel: je denkt vooral in beelden, en let heel erg op alles wat je ziet.

Auditief: je bent vooral gefocust op de woorden die iemand zegt, de toon waarop die spreekt.

Kinesthetisch: je richt je overwegend op gevoel, en let bij anderen op hoe zij zich gedragen. Vaak zijn dit ook erg creatieve mensen

Je kunt als ouder bijvoorbeeld overwegend kinesthetisch zijn terwijl je tienerzoon overwegend visueel is. Wanneer je hem dan duidelijk wil maken dat hij zijn kamer moet opruimen zal jij werkwoorden gebruiken zoals bewegen/voelen/poetsen. Als je het gevoel hebt dat je zoon jouw instructies aan zijn laars lapt kan het best zijn dat jouw woorden bij hem totaal anders binnen komen dan hoe jij ze bedoelt. Als visueel ingesteld persoon zal hij deze instructie het beste snappen wanneer je woorden gebruikt die in zijn visuele wereld voorkomen zoals kijken/zien/ netjes/ geordend.

Dit is een kleine nuance, maar het kan een wereld van verschil maken wanneer je je communicatie wat meer op elkaar afstemt.

Zo kan het zijn dat de juf die voor de klas uitleg geeft het inzicht mist dat bepaalde kinderen perfect kunnen luisteren en volgen terwijl ze naar buiten kijken of al iets in hun schriftje schrijven. De juf kan ervan uitgaan dat het kind afdwaalt maar dat zal niet altijd het geval zijn.

Het is zo belangrijk om te beseffen dat ieder kind anders is en dat ze elk op hun eigen manier opnemen, leren en onthouden. Het is aan de opvoedende figuren om zich aan te passen zodat kinderen hun volle potentieel kunnen bereiken.

Jij als ouder kent jouw kind het beste. Wanneer men vanuit de school aandringt op bepaalde onderzoeken of therapieën is het aangewezen om jezelf eerst even te bezinnen. Reflecteer even over wat allemaal goed is gegaan in het verleden, observeer je kind extra en praat met elkaar.

Een voorbeeld wat betreft concentratie; een jongen van 9 heeft moeite om zich op school en tijdens huiswerk maken te concentreren. Hij is echter een kei in het spelen van een bepaald videospel dat opperste concentratie vereist. Aan ons om dit op te merken en hem te helpen deze vaardigheid (concentratie) te leren toepassen op andere gebieden(school/huiswerk/…). Doorloop samen met hem dit proces op de manier waarop hij dit het best begrijpt (visueel, auditief, kinesthetisch). Herhaal dit proces samen, zo vaak je kan. Je zult merken dat dit in oneindig veel situaties kan toegepast worden.

Weet dat de leefwereld van je kind er net iets anders uit ziet dan die van jou. Dus wanneer je van elkaar wil weten hoe jullie de dingen zien, voelen of ervaren dan is de enige mogelijkheid vragen stellen. Laat je kind weten dat daar altijd tijd en ruimte voor is, op die manier creëer je een band die jullie alleen maar ten goede zal komen.

Ik hoop dat je op deze inzichten kan verder bouwen en dat ze een positieve verandering teweeg brengen in jullie gezinsleven.

Veel succes! Joke