Afgelopen weekend had ik een ruzie met mijn vrouw, achteraf gezien een vrij banale ruzie. Het ging over wie wat doet in het huishouden. Het was zo’n scorebord ruzie, waarbij je discussieert over wie, wanneer, het meeste … het beste …

Herkenbaar?

Wat Leen op het einde van het gesprek zei, heeft me een bijzonder mooi inzicht gegeven, waarvoor ik erg dankbaar ben. Ze zei: “Jij wil in alles altijd de beste zijn, jij wil zo perfect zijn”. Baf, dat kwam binnen, want dat klopt. Het gaf me meteen inspiratie voor dit nieuwe artikel.

Het onmogelijke mogelijk maken. Net nog iets verder lopen dan de vorige keer. Toch nog een extra diploma halen. Mijn grenzen verleggen Iets op mijn bucketlist schrappen ... Het zijn stuk voor stuk dingen die fleur en soms zelfs zin geven aan mijn leven.

Het steeds beter willen doen. Het steeds verder geraken in mijn doelen. Het geeft een kick. Het is een uiting van persoonlijke groei en het aftasten van mijn persoonlijke grenzen. Maar tegelijkertijd zit er een drive in mezelf, een wilskracht die soms maar moeilijk te stoppen is. En die drive brengt me naar ongezonde oorden.

Als je niet tot rust komt, niet ten volle kunt genieten van wat er is en waarbij je steeds kijkt naar wat er niet is, dan lijkt me dat het ideale recept voor een burn-out.

De vraag is dus: hoe hou je het vuur in jezelf brandend, zonder dat jij opbrandt?

Is het ooit genoeg?

Wat is jouw antwoord op de vraag of het “ooit genoeg zal zijn”? Wanneer zal “het” voor jou ok zijn? En wat maakt dat het nooit genoeg is? Wie of wat drijft je verder, beter, sneller, mooier, rijker, … ?

Maak kennis met je eigen innerlijke criticus

Misschien heb je hem al ontmoet tijdens het lezen van dit artikel, jouw innerlijke criticus. Het is een bijzonder iemand. Te pas en te onpas komt hij te voorschijn. Het is die stem in je hoofd die jou aanmaant om iets of net niets te ondernemen. Je innerlijke criticus is nooit tevreden. Dat is trouwens zijn taak: kritisch zijn voor jezelf.

Zonder die innerlijke criticus zou je trouwens nooit over jezelf nadenken of onderzoeken of iets beter kan. Maar het probleem met die innerlijke criticus is dat hij NOOIT tevreden is en zal zijn. Hij geeft kritiek op alles en op elk terrein van jouw leven. Hij bekritiseert je lichaam, je gevoelens, je gedachten, je werk, je sport, je vrienden, je financiële situatie, … echt … over alles heeft hij wel iets te zeggen.

En wellicht herken je wel enkele van zijn uitspraken:

• als je maar hard je best doet, dan lukt het wel
• controleer toch nog maar even of het wel juist is
• wat zal de ander van je denken
• het zal wel verkeerd aflopen
• jij kunt dat toch niet
• ...

Die innerlijke criticus is een harde werker. En vaak heeft hij onbewust een erg grote invloed op wat we doen of hoe we ons leven leiden. Om innerlijke rust te ervaren, is het noodzakelijk om vrienden te worden met je innerlijke criticus.

Vrienden worden met je innerlijke criticus, doe je door:

1. Erkennen dat de innerlijke criticus bestaat

Iedereen heeft een innerlijke criticus. Zelfs meerdere ... De vraag is alleen of je hem al ontmoet hebt en welke impact hij momenteel heeft op jouw leven. Bewust worden van het stemmetje is absoluut een eerste stap om er vrienden mee te worden. Let maar eens op uitspraken in je gedachten zoals: “je bent precies verdikt”, “wat ben je dom”, “je kunt het toch nooit”, … Ah voilà, daar is hij :-)

2. De innerlijke criticus te beluisteren en ermee in dialoog te treden

De volgende stap is om er eens echt naartoe te luisteren. Wat zegt hij precies en vanuit welke zorg zegt hij zoiets? Heel vaak is die innerlijke criticus bang, en wil hij je beschermen om iets wel of niet te doen. Maar is die angst wel gegrond?

3. De ontstaansgeschiedenis van de innerlijke criticus te leren kennen

Zo’n innerlijke criticus is ons vaak aangepraat door situaties uit ons verleden. Dat kan je moeder of vader zijn, dat kunnen vrienden zijn, … Zelf herinner ik me de vele pesterijen die ik heb ervaren als kind. Je zou voor minder kritisch worden en een wilskracht ontwikkelen om te tonen dat je wel de moeite waard bent. Niet?

4. De innerlijke criticus als raadgever te beschouwen, en niet als kapitein

Leer de innerlijke criticus zien als een goede vriend, iemand die je raad geeft. Maar laat hem niet jouw stuur overnemen. Geef hem dus alle erkenning en steun die hij nodig heeft en ook verdient, maar geef hem niet de sleutels van jouw mooiste en meest kostbare voertuig. Soms helpt het ook om jouw innerlijke criticus een naam te geven.

Vraag: wat is de naam van jouw innerlijke criticus en heb je er misschien ook een beeld bij?