Loslaten: 3 tips om beter los te laten
Loslaten is super moeilijk. Een situatie uit het verleden, een ruzie, een verlies, … Vaak krijg ik de vraag van cliënten hoe ze ooit in staat zullen zijn om iets te kunnen lossen en verder gaan met hun leven. In dit artikel tracht ik een voorzichtige start te maken.
Laat me eerst starten met een klein verhaaltje over loslaten:
Er liepen eens een oude en een jonge Zen-monnik langs een weg. Op een gegeven moment kwamen ze bij een rivier, die ze moesten oversteken. Op de plek waar de weg en de rivier elkaar kruisten, stond een mooie jonge vrouw in een zijden kimono. Zij vroeg of de monniken haar konden helpen bij het oversteken. De oude Zen-monnik aarzelde geen moment, nam haar in zijn armen, droeg haar naar de overkant en zette haar daar neer.
Zwijgend vervolgden de monniken hun weg.
‘s Avonds laat toen ze onderdak hadden gevonden in een tempel kon de jonge monnik zich niet langer bedwingen en vroeg: “Wij Zen-monniken mogen ons tijdens onze training niet met vrouwen bemoeien, laat staan aanraken. Waarom heb jij dat dan toch gedaan?”
De oudere monnik antwoordde: “Ik heb de vrouw opgepakt, naar de overkant gedragen, haar daar neergezet en losgelaten. Jij draagt haar kennelijk nog steeds met je mee en hebt haar nog niet losgelaten.”
Loslaten versus vasthouden
Iets loslaten dat ons raakt, dat belangrijk voor ons is, is niet zo eenvoudig. Om beter te kunnen loslaten, moeten we eerst even kijken naar waarom we iets willen vasthouden. Het heeft volgens mij te maken met identiteit en het ego. We houden iets vast omdat we vinden dat het bij ons past of dat het iets zegt over wie we zijn (of moeten zijn). Stel je voor dat je net jouw ontslag hebt gekregen, dan kan ik me voorstellen dat het ontzettend moeilijk is om dat los te laten. We hebben ons gehecht aan een bepaalde functie of ruimte die je inneemt. Uiteraard is er ook de dimensie van geld verdienen, rekeningen kunnen betalen, je gezin onderhouden, een zinvolle dagbesteding, …
3 tips om beter los te laten
1. Oefen jezelf in onthechting
Loslaten moet je op een gegeven moment alleen doen als je ook iets hebt vastgenomen (hechting). Zelf probeer ik bewust te zijn wanneer ik de neiging heb om me aan iets te hechten. Alleen de wetenschap dat ik me hecht, kan me helpen bij het loslaten. Dit doe ik vooral door het beoefenen van meditatie en mindfulness.
Voor alle duidelijkheid: hechting is ook noodzakelijk in het leven. Kinderen hechten zich aan ouders of een ander betekenisvolle persoon waardoor ze in een veilige en gezonde opvoedingssituatie terechtkomen. Partners hechten zich aan elkaar waardoor ze samen door het leven kunnen gaan. Lijden die veroorzaakt wordt door hechting is deel van het leven.
2. Maak een hanteringsgedachte
Een hanteringsgedachte is een zinnetje die je helpt om beter om te gaan met een bepaalde situatie. Een zinnetje die ik zelf vaak gebruik is: “t’is teken dat het zo moet zijn”. Maar je hebt uiteraard veel variaties. Bv:
- “niet iedereen hoeft het eens te zijn met mij”
- “mijn partner is niet verantwoordelijk voor mijn geluk”
- …
3. Schrijf erover en maak er een ritueel van
Maak voor jezelf 15 minuten de tijd en schrijf erover. Schrijf waarom je het moeilijk vindt om die bepaalde situatie los te laten. Lees het daarna luidop en verbrand daarna het papiertje.
Welke gouden tip heb jij om los te laten?
Comments
Doe wat de oude monnik deed.
Het eerst goed vastpakken en dan loslaten. ;=)
Goeie tips Jan! Wat ook wel eens kan werken is je zelf in de tijd verplaatsen… stel dat je jaren later of zelfs op je sterfbed terugkijkt op deze situatie… wat zou je advies dan zijn?
Klopt Jürgen, is inderdaad een mooie aanvulling. Bedankt!
Heel interessant!
Je aan iets of iemand hechten (meeleven) verrijkt jezelf meen ik. Je van alles en iedereen onthechten maakt je naar mijn gevoel zeer ikzuchtig. Jouw artikel van hierboven zal ik nog niet zo gauw loslaten, 't blijft kleven, 't doet goed..
Gewoon: go with the flow, ervaar en laat los en het maakt je leven een stuk lichter. Het is allemaal zoals het is. Ga ervan uit dat eigenlijk alles een illusie is. Een illusie die jezelf eigenlijk creëert.
Bedankt voor de mooie tips, Jan! Loslaten is iets waarvan ik onlangs ontdekt heb dat ik er extreem veel moeite mee heb. Sinds ik dit ontdekt heb over mezelf merk ik dat het overal terug komt, en vaak zelfs de oorzaak is van problemen waar ik mee worstel of plotse gevoelens die ik vroeger niet kon verklaren. Je posts over mindfulness hebben hier al heel wat verbetering in gebracht, dus ik was aangenaam verrast toen ik een artikel specifiek over dit onderwerp tegenkwam 🙂
Fijn om te horen 🙂
One life……..live IT❤️
Ik geloof in loslaten na dat je echt alles uit kast haalt.
Daar die persoon mij zo heeft leren kennen dus deed ik dat niet dan zou ze oprecht dan kunnen zeggen heb me in jou vergis dacht was belangrijk voor je
Ik denk altijd bij ‘loslaten’ aan de volgende uitspraak: “Als er een deur zich sluit,gaat er een andere deur weer open”
Die gedachte heeft mij veel geholpen bij het loslaten van materiële zaken want die deur bevindt zich op dezelfde verdieping.
Toen ik het verlies moest verwerken van een van mijn dierbaren moest ik vele etages hoger zoeken en de zoektocht is ‘ aardsmoeilijk’ maar als je erin gelooft opent hij zich en kom je in een hoger bewustzijn.
Ik denk aan los zand als je iets moet loslaten. Als je los zand in op je handpalm laat liggen, dan zorgt de wind er wel voor dat alle zand uiteindelijk wegwaait. Als je daarentegen een vuist maakt, dan gaat het zand beginnen kleven aan je handpalm en zich vastzetten omdat het nat wordt, en dan blijft het langer plakken…
Mij helpt het in omdenken te zien welke prachtige kans ontmoeten en vaarwel zeggen me weer geboden heeft in de evolutie van mijn zijn. Voel ik die dankbaarheid, zie ik het ‘kadootje’, dan voel ik liefde en kan ik – in liefde – loslaten.
Mooi Veerle !
Goeie tips Jan. Hoewel, ik heb last van een aantal zaken uit het verleden die mij dermate vreugde brachten en die ik niet kan loslaten Eerlijk gezegd: Ik wil ze nooit loslaten omdat die voor mij een blijvende waarde hebben. Mocht ik die loslaten dan zou ik mij diep schuldig voelen wegens onverschilligheid. En dat wil ik nu net niet. Maar pijn zal het blijven doen, dat wel.