Dit is een gastartikel van Chantal Wtterwulghe en Lut Van Schoors

Hoe mooier het weer, hoe meer volk er buiten is. Zomer. Voor velen een mooi jaargetij. De tijd van vakantie, van samenzijn in gezinsverband, van reizen. Maar voor anderen is de zomer heel lastig. Mensen die alleen zijn voelen zich dan nog veel meer alleen. Alle activiteiten waar ze aan deelnemen doorheen het jaar stoppen. Familie en vrienden vertrekken op reis. Zelfs op TV houden de series op.



Zoals ik al eerder schreef in een artikel over eenzaamheid staat voor mij alleen zijn niet gelijk aan eenzaamheid en eenzaamheid is geen synoniem voor alleen zijn. Maar toch… tijdens de zomer ontaardt alleen zijn gemakkelijker in eenzaamheid. Hoe meer zon, hoe heter de eenzaamheid. Hoe komt dat en wat kan je daaraan doen?

De zomer nadat mijn man gestorven was

Ik maakte het ook mee. De zomer nadat mijn man gestorven was, was voor mij heel zwaar. Nooit eerder was ik geconfronteerd met de schaduwzijde van vakantiemaanden. Het werd een dagelijkse strijd om de avond te halen. Echt waar. Het leek alsof ik aan de kant van de weg stond en een trein zag voorbijrijden vol met feestende mensen. Ik was niet in staat deze trein te nemen. De schrijnende pijn van het verlies werd erger en erger. Terwijl iedereen in mijn omgeving opging in alle aangename dingen van de zomer: barbecues, samen zijn met vrienden op terrasjes, was het binnen in mij koud, kil en ik voelde me verlaten.

Alle normale handvaten waren weggevallen: zoon met zijn gezin een maand op vakantie, vrienden op reis, cursussen gingen niet meer door. Het leek alsof ik alle contact met mijn omgeving aan het verliezen was. Nu ben ik niet echt een mensjes mens. Dit wil zeggen: ik ben heel graag alleen en in stilte alleen. Ik functioneer goed als mijn innerlijk vuurtje warm blijft. Hiermee bedoel ik: ik heb interesses en uitdagingen nodig die mij trigeren bezig te zijn met van alles. Die eerste zomer alleen had ik dat niet. Dus heb ik voor mezelf uitgezocht wat ik nodig heb om tijdens die ‘uitgelaten’ maanden innerlijk niet te verkommeren. Ik kan daar voor anderen niet op antwoorden, wel voor mezelf.

Hoe omgaan met eenzaamheid in de moeilijkste periodes?

Zoals ik schreef kan de zomer voor velen een factor zijn die eenzaamheid schrijnend maakt. Ook ik maakte het mee. Ik zocht voor mezelf uit wat ik nodig had en ik geef je hieronder een aantal van de oplossingen die voor mij werken.

1. Spaar leuke boeken of series voor moeilijke periodes

Voor de lange avonden zonder interessante TV programma’s, spaar ik tijdens het jaar tips op over boeken die ik nog wil lezen. Vanaf juni tot september ben ik een trouwe bibliotheek bezoeker omdat ik dan zoveel lees dat mijn budget (ik koop normaal mijn boeken) niet zou kunnen volgen. Ik leen ook series op dvd. Zo heb ik elke ochtend iets om naar uit te kijken ’s avonds. Dat helpt mij echt heel goed.

2. Zoek (nieuwe) hobby's

Op mooie zomerdagen zet ik me op mijn terras en houd ik me bezig met een van mijn hobby’s: planten verzorgen (is ideaal buiten), lezen, schrijven, tekenen, … of gewoon zonnen. Soms ga ik tot op de dijk en drink ik daar een kopje koffie tussen alle toeristen. Waarom niet? Op regendagen is het meestal gemakkelijker. Dan houd ik me bezig met het hernemen van de gevolgde cursussen. Om mijn uitdaging groot te houden, schrijf ik me in op één cursus (Open Universiteit). Dit jaar volg ik bijvoorbeeld Literatuurgeschiedenis. Ik snoep er van!

3. Maak (op voorhand) afspraken met vrienden 

Al tijdens het voorjaar maak ik met vrienden afspraken voor leuke dagjes in de zomer. Dit is nodig, dat heb ik die eerste zomer ondervonden. Het is nodig omdat de meeste mensen druk, druk, druk zijn en hun zomer ook meestal vol, vol, vol is. Mensen willen heel graag afspreken maar zitten in een compleet ander ritme dan ikzelf. In hun ritme gebeuren dingen vanzelf, dagen zitten automatisch vol en het leven rolt van de ene dag in de andere. Dus houd ik daar rekening mee en vraag hen ten laatste in mei wanneer we iets kunnen vastpinnen. En dat lukt heel goed. Het is nodig voor mezelf omdat ik daardoor ‘uitkijkmomenten’ heb. Natuurlijk is het nog leuker wanneer dingen gewoon spontaan kunnen gebeuren maar ook dat kan nog.

4. Zorg goed voor jezelf

Als er iets is wat ik geleerd heb door ‘alleen’ te leven dan is het dat er heel veel mogelijk blijft maar dat ‘we zien wel’ niet meer werkt. De wereld die ik gewoon was, is een beetje omgedraaid. De drukke, dagelijkse dingen, de grote in- en uitloop van een gezin, de schaarse momenten van tijd voor jezelf, al die dingen verhinderen de confrontatie met eenzaamheid. Als er dan eens een dag komt waarop niets moet, dan is dit een opluchting. Ik heb het ook allemaal gekend. Maar dat houdt een keer op. In plaats van treuren dat mijn zorg voor mijn man, gezin, vrienden, collega’s overbodig geworden is, heb ik diezelfde zorg actief omgebogen in zorg voor mezelf. Dit is een dagelijkse opdracht en de ene dag lukt die al beter dan de andere. Maar een zomer als toen, heb ik niet meer gekend. Gelukkig!

Heb je ook last van eenzaamheid in om het even welke vorm? Vraag jezelf dan af: ‘wat heb ik nodig om dit te doorbreken?’ en ga actief aan de slag. Niemand zal het voor jou oplossen.

Ik wens je alvast nog een fijne na-zomer!

Chantal Wtterwulghe Lut Van Schoors