Het helemaal even niet meer weten. Overspoeld worden door emoties en gedachten. Een periode van totale ontreddering, wanhoop en het gevoel hebben dat je de weg kwijt bent. Het is jou wellicht niet onbekend, toch? Ik ken het gevoel. Helaas. Intussen weet ik dat het af en toe eens de kop op steekt, dat zo’n periode komt en gaat. Toch blijf ik telkens verrast als zo’n periode aanbreekt. Het vreemde is dat er vaak geen concrete aanleiding hoeft te zijn. Het komt zomaar uit het niets (zo lijkt het toch) en het gaat dikwijls ook gewoon weer weg. Ook al is er niks wezenlijks veranderd.

Die keer, afgelopen zomer...

We hadden een fantastische vakantie in Spanje. Een periode van totale ontspanning, genieten van lekker weer, gezellig tafelen, zwemmen, wandelen, cultuur opsnuiven, spelen met de kindjes, petanquen met Spanjaarden en Fransen, keuvelen en treuzelen, ... Kortom, een deugddoende vakantie. De terugreis deden we, net zoals de heenreis, met twee tussenstops om te overnachten. We reizen met een caravan en dat maakt het erg gemakkelijk om de rit in enkele keren te doen. Aangenamer voor de kindjes en meer ontspannen voor ons als ouders. De laatste nacht van onze reis werd ik ziek.Het contrast tussen de rust en stilte buiten en de onrust en angst binnen in mezelf kon niet groter zijn.  Ik kreeg het benauwd en had het ontzettend koud (terwijl het eigenlijk erg warm weer was), ik beefde en rilde over mijn hele lichaam en voelde me ontzettend slecht. Ik kreeg de ene angstige gedachte na de andere… ja, zelfs de gedachte “wat als ik hier doodga” en “is hier wel een ziekenhuis”, enzo… De volgende dag had ik vooral veel hoofdpijn, net zoals een kater … maar dan zonder het plezier op voorhand. Er volgde een moeilijke periode. De dagen en zelfs weken daarna waren moeilijk. Ik begon over heel wat te twijfelen en wist het even niet meer. Toch was er iets anders dan voorheen. De emoties en gedachten waren daar wel, maar ikzelf ging er helemaal anders mee om. In plaats van helemaal in de twijfel te verdrinken, kon ik een beetje afstand nemen en opmerken dat er twijfel was en het laten zijn. Dus, gewoon die emotie en gedachten laten zijn zonder er iets mee te doen.

Het is “maar” een emotie

Hoe moeilijk dit ook klinkt, een emotie is slechts een emotie. Intussen weet ik dat wanhoop, angst, ontreddering, eenzaamheid, … allemaal vormen van emoties zijn. "Je hebt een emotie, maar je bent de emotie niet”, net zoals: “je hebt een gedachte, maar je bent de gedachte niet”. Vroeger kon ik me helemaal verliezen in de wereld van gedachten en emoties. Als ik de emotie verdriet voelde, kon ik immens verdrietig worden en lange tijd blijven. Nu lukt het me om op te merken dat ik verdriet ervaar zonder me er helemaal in te verliezen. Gewoon opmerken dat er verdriet is. Of hetzelfde met boosheid. Ik kon vroeger (en ja, nu soms nog) echt kwaad reageren als ik boos was. Nu kan ik al veel meer opmerken dat ik kwaadheid ervaar en dat gewoon benoemen, eerder dan in kwaadheid te reageren. Emoties komen en gaan. Net zoals gedachten komen en gaan. We hoeven niet altijd te geloven wat we denken en voelen. Het geeft ons wel informatie, maar we hoeven er niet altijd iets mee te doen.

Wie laten we aan ons stuur?

De cruciale vraag is wie we aan ons stuur toevertrouwen? Wie laten we toe om “onszelf” en ons leven te regisseren? Heel vaak krijgen bepaalde emoties of gedachten het stuur in handen, waarbij ons “ikje” slaafs volgt. Je kan ook jouw “ikje” aan het stuur laten door jouw “ik” te laten opmerken dat er verschillende emoties of gedachten jouw stuur willen overnemen en ze benoemen. Door op te merken en te benoemen, blijft jouw “ik” aan het stuur en hou jij de regie over jouw handelen.

Terug vertrouwen in de toekomst

Opnieuw je leven in handen nemen, terug grip krijgen en stappen zetten richting jouw toekomst vraagt om een ACTIE. Dit zijn alvast 4 stappen die je kan zetten: 1. Als je het allemaal even niet meer weet en je overspoeld bent door emoties en gedachten, dan is de eerste en belangrijkste stap: stoppen en niet-oordelend kijken. Het zijn vaardigheden die we leren door het oefenen van mindfulness. 2. Vervolgens is een goed en gezond dagritme noodzakelijk. Ritme brengen in je dag: opstaan en doen wat er moet gebeuren. Hoe moeilijk het soms ook is. In beweging komen. 3. Merk je op dat je taken uitstelt, pak dan je uitstelgedrag aan. Zoek naar de reden van uitstellen en kijk wat je daarin nodig hebt. Ik schreef eerder artikels over uitstellen en motivatie. 4. Een laatste tip is: omring je met positieve mensen. Zoek die positieve energie op en laat het helemaal binnen. VRAAG: Herken jij je in dit verhaal? Wat helpt jou wanneer je overspoeld geraakt door emoties en gedachten?