Dit is een gastblog van  Annelies Harvent.

Er zijn van die momenten in je leven dat er nood is om stil te staan. Jezelf even terugtrekken uit de mallemolen van je bestaan kan soms echt deugd doen. Tijd om te overschouwen, te evalueren en misschien wel bij te sturen.  

Het overkwam me onlangs nog. Dat had waarschijnlijk veel te maken met mijn veertigste verjaardag.  Het klinkt misschien cliché, maar ik ervaar het zeker wel als een kantelpunt. Het moment bij uitstek om terug te blikken op hetgeen ik bereikt heb , maar ook om te bezinnen over wat ik graag nog wil waarmaken en meemaken. Volgens kenners ligt de helft van mijn leven nl. nog voor mij! Wel, ik hoop het alleszins wel.  Alleen al het idee dat ik nog ruimte heb om dromen te verwezenlijken, dat ik er nog verwondering en enthousiasme voor kan voelen, vind ik heerlijk. Daar kan ik helemaal van opleven. Maar je hoeft natuurlijk niet persé veertig te zijn geworden om even op de zijlijn te gaan staan en de puntjes op de i te zetten. Eigenlijk is het van alle leeftijden, al lenen sommige levensfases zich er misschien meer toe dan anderen.  Ooit las ik het volgende in De Alchemist  (van Paulo Coelho):

‘wie je ook bent of wat je ook doet, als je echt iets wil, komt dat doordat die wens ontstaan is in de ziel van het heelal.  Dat is jouw missie hier op aarde ... Je eigen legende waarmaken is de enige verplichting van de mens…’

Coelho drukt het lyrisch, haast poëtisch uit en daardoor is het me ook altijd bijgebleven. Je eigen legende waarmaken… dat veronderstelt moed, doorzettingsvermogen en liefde voor waar je mee bezig bent. Dromen zijn iets om te koesteren want ze maken de held in ons wakker.

Hoe is het met jouw dromen gesteld? 
Heb je het gevoel dat je op het goede spoor zit of wil je eigenlijk liever van koers veranderen?

We leven in een maatschappij die erg op prestatie is gericht, dat kun je niet ontkennen. Tegenwoordig lijk je wel uit de boot te vallen als je niet gedreven, ambitieus en charismatisch overkomt. Je moet al behoorlijk sterk in je schoenen staan om je hier niets van aan te trekken en jouw eigen weg te gaan. De druk van het collectief is soms sterker dan je denkt. 

Maar autheniticiteit is goud waard…

Want meestappen in een verhaal dat niet het jouwe is, kan werken als een langzaam sluipend gif. Dus is het waarschijnlijk goed om jezelf de vraag te stellen of jouw dromen werkelijk de jouwe zijn.

Onlangs zag ik het mooi beschreven in een boek “Het ontwakende hart” van Lama Surya Das. Hij stelt  dat we vaak al van jongs af aan geconditioneerd worden om te doen wat andere mensen van je verwachten of gewoon enkel te doen wat je gezegd werd.  Dit kan de neiging versterken om een schild om ons heen te vormen en rollen aan te nemen die in de eerste plaats maatschappelijke verwachtingen weerspiegelden. De kans is dan groot dat we ons meer gingen inspannen om aan die verwachtingen te voldoen dan om onze eigen integere aanwezigheid te ontwikkelen. Naarmate we door het leven gaan raken velen van ons zo verstrikt in de rollen die we spelen dat we het zicht op, of gevoel van contact met onze authentieke aard verliezen. In plaats van  oprecht te zijn, spelen we dan vermoeid de rollen die ons werden toebeeld. Dus het afbakenen van je dromen en doelen past in het kader van de zoektocht naar jezelf . Wat is jouw waarheid? Wie ben jij echt? Leef jij in overeenstemming met je eigen verlangens, principes en overtuigingen?

Ontdek jouw eigen droom en leef ze ten volle

Voor sommigen onder ons zijn hun ware doelen al glashelder. Anderen zullen misschien eerst bij zichzelf te raden moeten gaan om ze nader te onderzoeken. Maar hoe het ook zij, het pad naar de verwerkelijking van onze diepste wensen brengt ons dichter bij onszelf. Ik vind het ook net mooi en fascinerend dat ze in alle vormen en maten komen. Het benadrukt ieders uniekheid. De één wil verre werelden ontdekken. De ander wil kost wat kost de wedstrijd winnen. En nog een ander voelt misschien helemaal niet de behoefte om zich te gaan bewijzen, maar heeft als diepste wens om de knusheid van een warm gezinsleven te ervaren.

Of je nu ambitieuze dromen hebt of eenvoudige verlangens, ze zijn evenveel waard en verdienen het om gekoesterd te worden. Ieder heeft zijn eigen rol te vervullen in dit geheel, zijn eigen legende waar te maken en ik geloof er stellig in dat we elkaar daarin als mensen perfect kunnen aanvullen. Dus of je nu jouw oscar wil gaan halen in Hollywood, de Himalya wil beklimmen voor je vijftigste of gewoon een rustig, teruggetrokken leven op het platteland wil leiden, ga ervoor als dat hetgene is waar je warm van wordt vanbinnen!

Als je niet echt weet wat je wil kan het misschien helpen om jezelf de vraag te stellen wat jij zou doen als je wist dat je niet zou kunnen falen. Maar neem het serieus! Stel jezelf de vraag oprecht en antwoord zonder jezelf te censureren. Schakel je innerlijke criticus maar even uit. Hoe nuttig die soms ook kan zijn, laat hem je intuïtie niet verschalken… want ik geloof echt dat jij diep vanbinnen heus wel weet wat jij wil.

Maak dus ruimte voor de stem van je intuïtie en luister ernaar. De antwoorden die je dan krijgt kunnen verrassend en onthullend zijn… Jouw criticus kan je er later wel weer bijhalen, als het erop aankomt de route uit te stippelen die jou naar jouw gewenst resultaat zal leiden.

Een andere methode die kan helpen om je dichter bij je dromen te brengen is je in te beelden dat je op je sterfbed ligt. Dat lijkt wat macaber, maar oog in oog staan met onze dood kan de waarde van het leven enorm in de verf zetten.

• Hoe zou het zijn om daar te liggen?

• Waar kijk jij graag op terug?

• Wat heb je volbracht? Wat zou je willen dat er in je overlijdensbericht staat?

Denk dan aan wat je nu al geworden bent.

• Wie ben jij vandaag en komt dat in de buurt van wie je wil en kan zijn?

• Hoe ver ben je op dit moment van die manier van leven verwijderd?

• Hoe kom je van hier naar daar?

• Welke weg leidt naar jouw vervulling?

• Wat is de eerst volgende stap?

• Wat weerhoudt jou ervan om vandaag die stap te zetten?

Er zijn zoveel verschillende belangrijke thema’s in ons leven.

• Hoe zou het zijn om te doen wat je echt graag doet, om het gevoel te hebben echt te leven en niet enkel in je levensonderhoud te voorzien?

• Wat zou je met je werk doen? Doe je het alsof het ertoe doet of dood je alleen de tijd en tracht je zo snel mogelijk de week door te geraken?

• En hoe zit het met je relaties? Hoe zou jij je willen verhouden tot de mensen die belangrijk zijn in je leven?

• Zou je de manier veranderen waarop je met hen omgaat ?

• Welke gewoontes zou je op gebied van gezondheid willen veranderen?

• Ben je toe aan wat meer lichaamsbeweging,of gezondere eetgewoonten?

• Enz…

Er zijn heel wat dingen waar we aan kunnen sleutelen… en dat kan misschien wel overrompelend aanvoelen. Daarom is het belangrijk om een doel te stellen en dan kleine, eenvoudige stapjes te nemen. Eén stap per keer. Het is mooi en nobel om onze dromen na te willen jagen, maar tijdens deze queeste kunnen er ook heel wat obstakels op ons pad verschijnen. Op sommige zul je geen vat hebben en op anderen wel-  wat niet noodzakelijk wil zeggen dat ze daarom makkelijk te overwinnen zijn.

Destructieve conditioneringen kunnen bijvoorbeeld heel hardnekkig zijn. Als we  ingesleten gedrag willen veranderen, moeten we ons krachtige, bewuste inspanningen getroosten om dat tot stand te brengen. Dit gezegd zijnde kan ik me ook moeilijk inbeelden dat alles voor iedereen zomaar van een leien dakje zou lopen. Worstelen doen we allemaal. Maar is dat nu net niet wat het op het eind van de rit ook allemaal de moeite waard maakt? Stel je voor dat alles vanzelf zou gaan, dat je niets zou moeten doen om je leven de gewenste vorm te geven… zou het hier dan niet verschrikkelijk saai zijn…? Ik ben hindernissen door de jaren heen dan ook gaan bekijken als een manier om te groeien. Natuurlijk is dat soms makkelijker gezegd als gedaan(!), maar toch kan ik volmondig beamen dat die insteek me wel helpt. Het helpt om te relativeren, het geeft troost en het brengt het kostbare in de puinhoop naar boven. Want in iedere zoektocht huist er een schat. Tenminste zo denk ik er toch over. En wat je aandacht geeft groeit… ;-)

Of jij nu dertig, veertig of vijftig of een jonge twintiger bent… het maakt niet uit welke leeftijd je hebt. Ik hoop in ieder geval dat jij je dromen serieus neemt en dat je jouw speciale gaves en talenten tot ontwikkeling brengt zodat de wereld rondom je er ook van kan genieten. En als je het gevoel hebt vast te lopen op je weg, dan kan een goede coach en/of therapeut je hier zeker bij helpen. Gun het jezelf want je dromen zijn de moeite waard.

Ik wens je alvast toe dat je het beste in jezelf  naar boven haalt!

Moge het je vrede en vervulling brengen.

Annelies